کد مطلب:276279 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:233
این کتاب
مكیال المكارم فی فوائد الدعاء للقائم، كتابی ارزنده، ابتكاری و مهم است. مؤلّف بسیاری از مطالب مربوط به عقیده مهدویت و موضوع حضرت حجّت - علیه آلاف الصلاة والسلام - را تحت عنوان: «دعا برای آن حضرت و تضرّع به درگاه الهی برای حفظ وجود شریفش از ناملایمات و آفات» مورد بررسی قرار داده است.
[ صفحه 45]
مؤلف در سال 1330 به حج بیت اللَّه الحرام سفر كرد، در مكه مكرمه وبای شدید پیش آمد و بسیاری از حجّاج و زائرین را از پای درآورد. پس با خداوند پیمان بست كه اگر سالم به وطن بازگردد، به تألیف این كتاب بپردازد. چون به وطن مراجعت كرد، عهد خود را وفا نمود و این صفحه های پر از تحقیقات علمی و تدقیقات لطیف و پُر محتوا كه مورد نیاز طالبان علم است، را تنظیم كرد.
مؤلف رحمه الله در مقدّمه كتاب اشاره كرده كه شوق او به دیدار امام زمانش - عجّل اللَّه فرجه الشریف - او را بدانجا رساند كه در خواب به زیارت و دیدار آن حضرت شرفیاب شد و به امر و دستور آن جناب اقدام به تألیف این كتاب كرد و حتی اسم آن را هم خود آن حضرت نهاد.
و به حق باید گفت: این اثر آیینه صاف خوش ذوقی و طبق روان مؤلف و اساتید گرامی او است. و نیز نمونه ای از تحقیقات علمی صحیحی است كه در آن زمان در حوزه علمیه اصفهان رواج داشته، یعنی اوایل همین قرنی كه اواخر آن را می گذرانیم.
این كتاب مشتمل بر بحث های مختلف و بسیار بااهمّیت در زمینه های حدیث، فقه، كلام، رجال و حتی فلسفه و ادبیات است كه با اسلوب بدیع و سبك جالب و نتیجه گیری های درستی توأم می باشد.
دلیل بر این معنی اشاره به تذكّر مؤلّف در ج 2، ص 359 به دو اشتباه از دو شخصیت برجسته علمی است. یكی در كتاب «غیبت» شیخ الطائفه طوسی است كه آن را به غلط نسخه برداران نسبت داده، و دیگری در «مشیخه» شیخ صدوق كه در كتاب «مستدرك الوسائل» آمده است و پس از این تذكّر گفته:
و امثال این امور كه عالم را بر كاوش و جستجو وامی دارد، و موجب رسیدن به اموری می شود كه از آن غفلت داشته است، پس ای برادران بر شما باد كوشش و جدّیت كه خداوند هیچ جوینده ای را نومید نمی سازد.
كتاب حاضر هشت بخش دارد به مقدار ابواب بهشت برین (جنّة المأوی) و بار اوّل به همت فرزندان برومندش به سال(1369 ق) در اصفهان به زیور طبع آراسته شد (یك جلد در 587 صفحه) و دیگر بار در دو جلد به طور جالب و ممتازی به چاپ می رسد (سال 1398 ق).
[ صفحه 46]
[ صفحه 45]
مؤلف در سال 1330 به حج بیت اللَّه الحرام سفر كرد، در مكه مكرمه وبای شدید پیش آمد و بسیاری از حجّاج و زائرین را از پای درآورد. پس با خداوند پیمان بست كه اگر سالم به وطن بازگردد، به تألیف این كتاب بپردازد. چون به وطن مراجعت كرد، عهد خود را وفا نمود و این صفحه های پر از تحقیقات علمی و تدقیقات لطیف و پُر محتوا كه مورد نیاز طالبان علم است، را تنظیم كرد.
مؤلف رحمه الله در مقدّمه كتاب اشاره كرده كه شوق او به دیدار امام زمانش - عجّل اللَّه فرجه الشریف - او را بدانجا رساند كه در خواب به زیارت و دیدار آن حضرت شرفیاب شد و به امر و دستور آن جناب اقدام به تألیف این كتاب كرد و حتی اسم آن را هم خود آن حضرت نهاد.
و به حق باید گفت: این اثر آیینه صاف خوش ذوقی و طبق روان مؤلف و اساتید گرامی او است. و نیز نمونه ای از تحقیقات علمی صحیحی است كه در آن زمان در حوزه علمیه اصفهان رواج داشته، یعنی اوایل همین قرنی كه اواخر آن را می گذرانیم.
این كتاب مشتمل بر بحث های مختلف و بسیار بااهمّیت در زمینه های حدیث، فقه، كلام، رجال و حتی فلسفه و ادبیات است كه با اسلوب بدیع و سبك جالب و نتیجه گیری های درستی توأم می باشد.
دلیل بر این معنی اشاره به تذكّر مؤلّف در ج 2، ص 359 به دو اشتباه از دو شخصیت برجسته علمی است. یكی در كتاب «غیبت» شیخ الطائفه طوسی است كه آن را به غلط نسخه برداران نسبت داده، و دیگری در «مشیخه» شیخ صدوق كه در كتاب «مستدرك الوسائل» آمده است و پس از این تذكّر گفته:
و امثال این امور كه عالم را بر كاوش و جستجو وامی دارد، و موجب رسیدن به اموری می شود كه از آن غفلت داشته است، پس ای برادران بر شما باد كوشش و جدّیت كه خداوند هیچ جوینده ای را نومید نمی سازد.
كتاب حاضر هشت بخش دارد به مقدار ابواب بهشت برین (جنّة المأوی) و بار اوّل به همت فرزندان برومندش به سال(1369 ق) در اصفهان به زیور طبع آراسته شد (یك جلد در 587 صفحه) و دیگر بار در دو جلد به طور جالب و ممتازی به چاپ می رسد (سال 1398 ق).
[ صفحه 46]